امام علی (ع) و فرد فقیر و محتاج

مردى خدمت حضرت على علیه السلام آمد و عرض کرد:
یا امیرالمؤمنین من حاجتى دارم .
حضرت فرمود:
حاجتت را روى زمین بنویس ! زیرا که من گرفتارى تو را آشکارا در چهره تو مى بین و لازم نیست بیانش کنی!

مرد روى زمین نوشت .
” انا فقیر محتاج ” من فقیرى نیازمندم .
على علیه السلام به قنبر فرمود:
با دو جامه ارزشمند او را بپوشان .
مرد فقیر پس از آن ، با چند بیت شعر از امیرالمؤمنین علیه السلام تشکر نمود.

حضرت فرمود: یکصد دینار نیز به او بدهید!
بعضى گفتند:
یا امیرالمؤمنین او را ثروتمند کردى !
على علیه السلام فرمود:
من از پیغمبر خدا صلى الله علیه و آله شنیدم که فرمود:
مردم را در جایگاه خود قرار دهید و به شخصیتشان احترام بگذارید. آنگاه فرمود:
من براستى تعجب مى کنم از بعضى مردم ، آنان بردگان را با پول مى خرند ولى آزادگان را با نیکى هاى خود نمى خرند.

نیکى ها انسان را برده و بنده مى کند.

امام علی (ع ) و مرد قصاب

روزى حضرت على (ع ) از درب دکان قصابى مى گذشت .
قصاب به آن حضرت عرض کرد:
یا امیرالمؤ منین ! گوشتهاى بسیار خوبى آورده ام . اگر میخواهید ببرید.
فرمود: الا ن پول ندارم که بخرم .
عرض کرد من صبر مى کنم پولش را بعدا بدهید.
فرمود: من به شکم خود مى کویم که صبر کند اگر نمى توانستم به شکم خود بگویم از تو مى خواستم که صبر کنى ولى حالا که میتوانم به شکم خود مى گویم که صبر کند.

آرى ، خاصیت نفس اماره این است که اگر تو او را وادار و مطیع خود نکنى او تو را مشغول و مطیع خود خواهد ساخت .

ولى على (ع ) که در میدان جنگ مغلوب عمرو بن عبدودها و مرحب ها نمى شود، به طریق اولى و صد چندان بیشتر هرگز بر خود نمى پسندد که مغلوب یک میل و هواى نفس گردد

منابع :

بحار ج ۴۱، ص ۳۴ و ج ۷۴، ص ۴۰۷
گفتارهاى معنوى ، ص ۲۶۲